Dichters dragen elk drie gedichten voor, er is een gesproken column over poëzie in de actualiteit, een Nederlandstalige singer-songwriter zorgt voor een muzikaal intermezzo en direct na de pauze is er: de poëziecarrousel.
In november komt Maarten Bogaers op ons podium ‘ongehoorde liedjes’ zingen. Ooit zanger van een veelbelovend bandje in Haarlem, koos hij voor een maatschappelijke carrière buiten de muziek en vond een baan in Amsterdam. Zo’n veertig teksten schreef hij de afgelopen jaren in de trein tussen Overveen en Amsterdam (en vice versa). Teksten over dingen die hem bezighouden, over vroeger, later, vriendschap, geldgebrek, bier, blues, geluk en de liefde, altijd de liefde. Onlangs pakte hij zijn gitaar weer op en debuteerde in 2019 als singer-songwriter… –veelbelovend singer-songwriter!
Tijdens de zomerse poëziemarathon in café Eijlders te Amsterdam trof ons het gedicht ‘Femina’ van Seraphina Hassels. Seraphina is actrice en dichter, mede-organisator van poëziepodium op de zondag bij Eijlders in Amsterdam en columniste voor Pomgedichten.nl. Op onze uitnodiging is ze te gast op ons novemberpodium en slingert haar gedicht de carrousel aan. Iedereen is uitgenodigd om met poëzie te antwoorden, associeren of applaudiseren. Zend je bijdrage naar website@haarlemsedichtlijn.nl voor plaatsing op deze pagina en kom je gedicht ‘live’ voordragen op 14 november.
Femina
Wij wachten wij weten
de pijn, het sjaggerijn,
de splijtende koppijn
de krampen tot kotsens toe
onverwacht of eindelijk
maar het komt
De rode zee, Eva’s vloek, code rood
mijn dagen, mijn dingen, rood licht
rode vloed, lid van het rode kruis,
onrein, vloeien, het roosje gaat bloeien,
bloedgrot, au bain marie, rode loop
bloody Monday, de japanse vlag, rode draak,
een bloedlip, dracula’s bruid, shark week, surfing the red tide
Honderd twee en dertig maanden,
elf jaar van een vrouwenleven
onze natuur, wij bloeden
Tot het stopt,
met horten en stoten,
the fuckeble age en het baren voorbij
slapeloos en zwetend de nacht door
veranderend in een snerpend serpent
ontroostbaar om een dood vogeltje
met droge doos, haar op de bovenlip
leeggedronken borsten en broze botten tellen wij vrouwen
onze zegeningen
Wij wachten niet meer, wij weten
hoe korter de snoei, hoe sterker de groei
gestaald door de jaren, zien wij het verschil,
huilend van het lachen omdat alles uiteindelijk naar het zuiden zakt
valt het blad van de mond, verdomd
verlost van de vloek die schoonheid brengt
met haar op de borst vieren wij het stijgend testosteron
van maagd en moeder naar onbeschroomd loeder
dit bloed bruist
ontembaar
onverwoestbaar
uitmondend in uiteindelijk
alleen
zichzelf
Bezoekers melden zich hieronder aan bij het Verhalenhuis. Dichters mailen voor deelname naar: podia@haarlemsedichtlijn.nl Meer info op de website: http://www.haarlemsedichtlijn.nl